سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند / غافل از واقعه روز حسابت نکند

تنها که می شوند .. قید دریا را می زنند و تمام مسیر رودخانه را .. برعکس شنا می کنند

سخت است درک کردن کسی که غم هایـــــــش راخودش میداند و دلـــــــــــــش.... و همه تنها لبخنــــــــــدهایش رامی بینند..... وحسرت میخورند......بخاطرشادبودنش.... بخاطرخنـــــــــده هایش... وهیچـــــــــــکس جزهمان خودش نمیداندچقدر تنهــــــــــــــاست.... که چقدر می ترســـــــــــد....ازباختــــــــــــن.... ازاعتمادبی حاصلش.......ازیخ زدن احساس وقلبــــــــش.... ...... از زندگــــــــــــــــــــــــــــــــی......

ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨــــﺪ:

ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺷﻮﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ...

ﺩﺭﺳـﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ:

ﺯﻧﺪﮔــــﯽ، ﺁﻧﻘــــﺪﺭ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ...

ﮐــــــﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻧــــﻮ،

ﺩﺭﺩ ﮐﻬﻨﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮد...

آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند.

آدم های متوسط درباره ی چیز ها سخن می گویند.

آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند.

آدم های بزرگ درد دیگران را دارند.

آدم های متوسط درد خودشان را دارند.

آدم های کوچک بی درد هستند.

آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند.

آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند.

آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند.

آدم های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند.

آدم های متوسط به دنبال کسب دانش هستند.

آدم های کوچک به دنبال کسب سواد هستند.

آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند.

آدم های متوسط پرسش هایی می پرسند که پاسخ دارد.

آدم های کوچک می پندارند پاسخ همه ی پرسش ها را می دانند.

باـפֿــכاباش פּ پاـכشاهــے ڪלּ
بے פֿــכاباش פּ هــرچهـ פֿــפּ اهــے ڪלּ

آرامشی ملیح در گوشه چشمانم..

مانند بارانی بروی شیروانی..

اما…

ناودان ندارد..!!غصه هایم درون سینه ام به چاه میروند

.